Dawny Rynek
Fabryczny skupia wokół siebie wiele ważnych obiektów. Nad placem góruje
neogotycka archikatedra pw św. Stanisława Kostki. Już w 1890 r. powstał komitet
budowy z przemysłowcem Juliuszem T. Heinzlem na czele. Kilka lat później
władze miasta przekazały komitetowi teren obok szpitala miejskiego i ogłoszono
konkurs architektoniczny. Wygrała go łódzka firma Wende i Zarske. W projekcie
brali też udział inni znani architekci, jak Józef Dziekoński, Sławomir
Odrzywolski czy Sigfried Stern. Budowę rozpoczęto w 1910 r., a pierwsza msza
została odprawiona w 1912 r. Świątynia ma układ bazyliki – wysoka nawa
główna przewyższa nawy boczne. Całość wieńczy wysoka na 104 m wieża projektu Józefa
Kabana. Konstrukcję oparto na solidnych sklepieniach krzyżowo-żebrowych
i strzelistych kamiennych filarach. Starannie dobrano też neogotyckie
wyposażenie.
Ołtarz główny ufundował Juliusz Heinzl, a ołtarze boczne
pracownicy zakładów Geyera. Witraże w nawie głównej, z 1927 r., zaprojektował
Jerzy Winiarz, utrzymując je w stylu art deco. W czasie II w.ś. kościół
zamknięto i przeznaczono na magazyn. Czarną datą w historii obiektu jest
11 maja 1971 r., kiedy w wyniku pożaru spłonął dach świątyni. Z kolei 25
marca 1992 r. Łódź została wyniesiona do rangi archidiecezji, a katedra
otrzymała tytuł bazyliki mniejszej.
Przed
kościołem znajdują się trzy pomniki: odsłonięty w 1925 r. przez
gen. Sikorskiego Grób Nieznanego Żołnierza, Pomnik Ignacego Skorupki oraz
Pomnik Jana Pawła II, autorstwa Krystyny Solskiej. Przy ul. ks. Skorupki 1
mieści się pałac biskupi, gdzie przeniesiono w 1924 r. siedzibę Kurii
Biskupiej. Fasada zawiera czterokolumnowy portyk z naczółkiem oraz narożne
ryzality. W zachodniej pierzei, gdzie teraz znajduje się Wyższe Seminarium
Duchowne, wcześniej mieścił się szpital sw. Aleksandra. Budynek wzniesiono w
latach 40. XIX w. według projektu Henryka Marconiego, a w latach
międzywojennych dokonano jego rozbudowy według planów Józefa Kabana.
41. Bielnik
Kopischa
Stojący przy ul. Tymienieckiego 5 zabytkowy bielnik,
jest najstarszym budynkiem przemysłowym Łodzi, który przetrwał do dziś.
Rząd Królestwa Polskiego wybudował go z przeznaczeniem na krochmalnię i
magiel w latach 1824–1826. Tworzyły go budynki produkcyjne połączone
z klasycystycznym domem o funkcjach produkcyjno-mieszkalnych. Właśnie ten
dom jest obecnie nazywany bielnikiem. W 1828 r. posiadłość przejął od
poprzedniego dzierżawcy, pochodzący ze Śląska, Tytus Kopisch. Pół wieku później
teren kupił Karol Wilhelm Scheibler. Rozbudował on swój zakład oraz podciągnął
bocznicę kolejową. W 1996 r. gmach stał się własnością Banku Przemysłowego. W
tym czasie dokonano rewitalizacji obiektu, przywracając mu dawną świetność.
Obecnie budynek należy do Miasta.