5. Urodziny Muzeum Fabryki

26 stycznia 2012 r. mieszczące się w Manufakturze Muzeum Fabryki obchodzi swoje 5. urodziny. Eskspozycja ilustruje historię dawnych zakładów Poznańskiego i powojennego Poltexu, przybliża życie jej pracowników oraz objaśnia proces produkcji tkanin. Sercem wystawy są cztery ponadstuletnie krosna typu angielskiego, uruchamiane zwiedzającym. Dopiero ich stukot oraz opowieść przewodnika są w stanie uzmysłowić, jakie warunki panowały na danej tkalni. 

Twórca wystawy, znany m.in. z projektu Muzeum Powstania Warszawskiego, Mirosław Nizio zastosował wiele ciekawych i atrakcyjnych rozwiązań. Ekspozycja została wzbogacona prezentacjami multimedialnymi, filmami, a odwiedzający mogą dotknąć bawełnianych półproduktów oraz własnoręcznie sprawdzić, jakie wzory były drukowane w fabryce przed wojną. Muzeum co roku organizuje w drugiej połowie sierpnia "Urodziny Poznańskiego" oraz szykuje dodatkowe atrakcje na "Noc Muzeów".

Muzeum kończy pięć lat i wypracowało już sobie renomę na kulturalnej mapie miasta, ale nie ma zamiaru usiąść na laurach. Powołuje do życia nową przestrzeń działań kulturalnych, artystycznych i edukacyjnych - „Fabrykę po godzinach”, w ramach której odbywać się będą liczne wystawy łódzkich artystów, warsztaty czy wieczory z tangiem. Dla wielu turystów stało się też obowiązkowym punktem programu wizyty w Łodzi.


W najbliższy weekend (28 i 29 stycznia 2012 r.) Muzeum Fabryki z okazji swoich urodzin zaprasza na dodatkowe atrakcje m.in. wystawę retrospektywną plakatów, "wystawy demonstrowane" czyli uruchomienie dodatkowych urządzeń włókienniczych, pokazy filmów dokumentalnych i słodki poczęstunek.


Zamieszczam też link do fragmentu filmu o Muzeum, który niedługo będzie miał swoją premierę i stanie się stałym elementem wystawy:
http://www.youtube.com/watch?v=_Nsy2dtq1qs

Informacje praktyczne:

http://www.muzeumfabryki.pl

Profil Muzeum na Facebook'u:

https://www.facebook.com/pages/Muzeum-Fabryki/174669581587

Kontakt:

muzeum@manufaktura.com

42 664 92 93

Fotografie pochodzą z Archiwum Muzeum Fabryki, aut. Marcin Romański.

Łódź lekko przyprószona

W ostatni niedzielny poranek wybrałem się na spacer po centrum. Jest coś pociągającego w lekko uśpionym mieście próbującym złapać oddech po sobotniej nocy. Nie mogłem się więc oprzeć pokusie zrobienia paru zdjęć Łodzi w lekkim zimowym przebraniu.

......................................................................................................

...............................................................................................

W kręgu wskrzeszonej pamięci - ostatnia odsłona

Dziś zakończymy pierwszy spacer po Zielonym Kręgu Tradycji i Kultury, czyli trasę "W kręgu wskrzeszonej pamięci". Z pałacu przy ul. Ogrodowej udajemy się do Parku Staromiejskiego, a następnie przechodzimy na Stary Rynek, ostatni punkt na trasie. 

Park Staromiejski

Park ten, znany też jako „park śledzia”, położony jest pomiędzy ulicami: Północną, Zachodnią, Franciszkańską, Wolborską a Starym Rynkiem. Został założony w latach 1951–1953 i ma powierzchnię 17,07 ha. Teren ten znajduje się w dolinie rzeki Łódki i jeszcze ponad sto lat temu istniał tu staw. W późniejszym okresie rzekę skanalizowano, a w miejscu zbiornika wytyczono ulice. Mieszkańcami domów byli głównie Żydzi, dlatego w sąsiedztwie obecnego parku, przy ul. Wolborskiej, wybudowano w 1871 r. synagogę projektu Jana Karola Mertschinga. W przeszłości ulica Wschodnia była dłuższa, a na jej końcu znajdował się targ i jatki sąsiadujące ze świątynią. Blisko miejsca, gdzie istniała synagoga, stoi teraz Pomnik Dekalogu. Przedstawia Mojżesza niosącego tablice z Dziesięcioma Przykazaniami. Popularna nazwa „park śledzia” kojarzona była z unoszącym się niegdyś tutaj zapachem ryb, jako że naprawdę składowano tu, w licznych piwnicach, żywność.

Warto zwrócić uwagę na znajdujący się przy ul. Nowomiejskiej zegar słoneczny według projektu Andrzeja Jocza. W południowo-zachodniej części parku znajduje się pomnik Aleksandra Kamińskiego – harcerza, żołnierza, pedagoga i wychowawcy. Na uwagę zasługuje ponadto zaniedbana pętla tramwajowa, otwarta w 1951 r.

Stary Rynek

Stanowił centralny punkt zabudowy rolniczej Łodzi, w którym odbywał się handel w dni targowe oraz dwa coroczne jarmarki. W 1585 r. wybudowano tu drewniany ratusz, a w pobliżu powstała szkółka miejska oraz karczma. Murowane domy zaczęto stawiać dopiero w XIX wieku. Targ na Starym Rynku został zlikwidowany w Międzywojniu i przeniesiony na Bałucki Rynek. W czasie wojny plac ten stał się integralną częścią getta żydowskiego. Po 1945 r. większość starych domów uległa rozbiórce, a na ich miejscu postawiono proste w formie i dekoracji budynki. W podcieniach mieszczą się sklepy, poczta, restauracja, Galeria Bałucka oraz Stowarzyszenie Przyjaciół Starego Miasta. Część południowa łączy się bezpośrednio z parkiem Staromiejskim. Ciekawostkę stanowi rysunek wykonany techniką sgraffito na budynku przy ul. Podrzecznej 2 oraz kamień na rynku, z tablicą zawierającą fragment dokumentu lokacyjnego miasta.

Łódź jako osada wiejska istniała już w połowie XII wieku, przed 1332 r. przeszła we władanie biskupów włocławskich. Prawa miejskie uzyskała w dniu św. Marty, 29 lipca 1423 r., z rąk króla Władysława Jagiełły. W XVI wieku w mieście znajdowało się ok. 60 domostw, następne stulecie przeniosło epidemie oraz pożary, a w 1724 r. ludność nie przekroczyła 250 osób. Mieszkańcy zajmowali się głównie uprawą ziemi, niewielu rzemiosłem. Życie w mieście płynęło raczej spokojnie. Z ciekawszych zdarzeń kroniki zanotowały w 1652 r. proces o czary. Oskarżona, Zofia, nie została spalona na stosie, gdyż nie wytrzymała tortur podczas „śledztwa”.

Zapraszam na kolejny spacer już wkrótce!

Najsłynniejszy pałac Łodzi

Zgodnie z planem trasy teraz trochę więcej o słynnym Pałacu Poznańskiego - jednej z najsłynniejszych rezydencji fabrykanckich w Polsce. Dziś znajdziecie tu ogólny opis obiektu, ale postaram się przy następnej wizycie zrobić zdjęcia wnętrza (http://zielonykrag.blogspot.com/2012/02/z-wizyta-u-poznanskiego.html) i je na blogu umieścić. Przejdźmy zatem pod pałac.

Jego rozmach i dekoracyjność uczyniła z niego najbardziej znaną fabrykancką rezydencję kraju. Budowa gmachu, mieszczącego się obecnie przy ulicy Ogrodowej 15, rozpoczęła się pod koniec lat osiemdziesiątych XIX wieku, w oparciu o projekt dwóch znanych architektów – Juliusza Junga i Hilarego Majewskiego. Wcześniej stał w tym miejscu narożny piętrowy dom. Obecny wygląd pałacu jest wynikiem trzeciej przebudowy dokonanej tuż po śmierci właściciela przez Adolfa Zeligsona. Budynek pełnił kilka funkcji: handlową, reprezentacyjną oraz mieszkalną. W okresie międzywojennym pałac został sprzedany i umieszczono w nim siedzibę urzędu. Zlikwidowano przy tym oranżerię i dobudowano piętro we wschodniej części budynku. Po II wojnie światowej rozbudowano skrzydło wzdłuż ulicy zachodniej. Od 1975 r. mieści się tu Muzeum Miasta Łodzi.

Rezydencja jest przykładem eklektyzmu, czyli połączenia wielu stylów. W elewacji można dostrzec liczne motywy dekoracyjne oraz rzeźby – alegorie przemysłu, handlu, pracy i nauki. Na kopule widnieje ozdobny monogram Poznańskich. Na piętrze znajdują się reprezentacyjne pomieszczenia. Najbardziej dekoracyjna jest sala jadalna mająca ponad 200 m², w której podziwiać można bogatą sztukaterię oraz malowidła Samuela Hirszenberga. Warto też zobaczyć salę balową oraz gabinet. W skrzydle mieściły się pomieszczenia mieszkalne. Sypialnia i garderoba zachowały się w niemal pierwotnym wystroju. Obecnie w tej części rezydencji utworzono Panteon Wielkich Łodzian, gdzie wystawiono memorabilia: Juliana Tuwima, Aleksandra Tansmanna, Jana Karskiego, Władysława Reymonta, Jerzego Kosińskiego i Karla Dedeciusa. Muzeum posiada największy na świecie zbiór pamiątek (m.in. statuetkę Oscara) po Arturze Rubinsteinie, który zajmuje szczególne miejsce w Panteonie.

Trasę "W kręgu wskrzeszonej pamięci" zakończymy w następnym poście - przejdziemy przez Park Staromiejski na Stary Rynek.